Lekcje wychowania fizycznego w systemie outdoor- uczymy się poprzez działanie!

Dziewczęta klas gimnazjalnych przez ostatnie parę tygodni korzystały z uroków przepięknej polskiej jesieni w czasie podchodów drużynowych w ramach zajęć wychowania fizycznego. Drużyny uciekające w bardzo wyszukany, sprytny i zabawny sposób starały się zmylić drużyny goniące, co doprowadziło do wielu zabawnych sytuacji. Drużyny szukające musiały wykonywać zadania sprawnościowe, poszukiwać ukrytych przedmiotów i wskazówek, odpowiadać na pytania matematyczne, językowe, historyczne, biologiczne, geograficzne a także z wiedzy ogólnej, czyli były tzw. Pytania "z życia wzięte". Pomysłowość drużyn uciekających była godna podziwu. Dziewczęta bardzo się zaangażowały w przeprowadzenie zadań, a przygotowane łamigłówki i “zmyłki” były bardzo wyszukane i dobrze przemyślane.

Do osiągnięcia sukcesu drużyny potrzebni byli wszyscy członkowie danej grupy, gdyż każdy wniósł swoje niepowtarzalne umiejętności i mógł wykazać się wiedzą, dzięki umiejętności współpracy w grupie oraz wcześniejszemu podziałowi zadań. Dzięki temu uczennice kształtowały wzajemne zaufanie w grupie, zaufanie do nauczyciela, umiejętność komunikacji i negocjacji przy doborze zadań.

W poszczególnych drużynach wyłonili się inni niż na lekcjach w sali gimnastycznej liderzy, przewodnicy grupy, co u niektórych uczennic spowodowało wzrost poczucia własnej wartości i pewności siebie, a pozostali członkowie drużyn mogli w równy sposób poczuć się ważnymi i niezastąpionymi członkami grupy i odkryć swoje ukryte talenty.

Należy dodać, że dzięki podchodom mogliśmy spędzić czas na świeżym powietrzu i poćwiczyć orientację w terenie. Lekcje te były okazją do przełamania rutyny, twórczego podejścia do lekcji wychowania fizycznego i elastycznego myślenia. Było to dobre połączenie realizowanego elementu podstawy programowej z kontekstem otoczenia. Autentyczne doświadczenia, czas na poznawanie natury, wykorzystanie do tego wielu zmysłów – to wszystko pomogło odbudowywać naturalną więź ze środowiskiem. Miało to również znaczenie w profilaktyce chorób cywilizacyjnych. Aktywne zajęcia w terenie były okazją do rozmów, otwarcia się na innych, budowania zaufania i dbania o bezpieczeństwo grupy. W ten sposób uczennice uczyły się podejmowania odpowiedzialności za drugą osobę, co przełożyło się na kształtowanie ich systemu wartości.

Aleksandra Wojciechowska